نوبهار است در آن کوش که خوش‌دل باشی

درود بر شما دوستان و همراهان گرامی.

امید دارم که روزگارتان همواره سرشار از شادی، تندرستی و سلامتی باشد. پیش از هر چیز بابت وقفه‌ی طولانی‌ای که در به‌روزرسانی وبلاگ به وجود آمد، از همه شما بزرگواران پوزش می‌خواهم. زندگی گاهی آن‌قدر سخت می‌گیرد که ناخودآگاه آدم از برخی علاقه‌مندی‌هایش دور می‌ماند. به‌هرروی از همه شما عزیزان که در این مدت با پیام‌های پرمهرتان جویای احوال بودید سپاسگزارم و دستتان را به مهربانی می‌فشارم.

سخن کوتاه می‌کنم: امیدوارم که هر آنچه در سال گذشته برای شما عزیزان پیش‌آمده جز خوبی نبوده باشد؛ و اگر هم بدی‌ای در آن بوده امید که آن را پشت سر گذاشته باشید. در سال جدید هم برای همه شما گرامیان و همه‌ی هم‌وطنان عزیزم آرزوی روزهایی سبز، توأم با شادی و سلامتی در تمام زمینه‌ها را دارم. امید که از سیاهی‌ها دور بمانیم. در انتها شما را دعوت می‌کنم به خواندن شعری از زنده یاد «احمد شاملو» شاعر بزرگ معاصر؛ یادش گرامی:

روزی ما دوباره کبوترهایمان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کمترین سرود

بوسه است

و هر انسان

برای هر انسان

برادری ست

روزی که دیگر درهای خانه‌شان را نمی‌بندند

قفل افسانه ایست

و قلب

برای زندگی بس است

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی

روزی که آهنگ هر حرف، زندگی ست

تا من به خاطر آخرین شعر، رنج جستجوی قافیه نبرم

روزی که هر حرف ترانه ایست

تا کمترین سرود بوسه باشد

روزی که تو بیایی، برای همیشه بیایی

و مهربانی با زیبایی یکسان شود

روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم

و من آن روز را انتظار می‌کشم

حتی روزی

که دیگر

نباشم.