مشخصات ظاهری کبوتر پرشی بلند پرواز ایرانی

ﺳﻼﻡ ﺧﺪﻣﺖ ﻫﻤﻪ‌ی ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ.

ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﮔﺮاﻣﻲ ﺑﺮاﻱ ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ اﻛﻨﻮﻥ ﻓﺼﻞ ﭘﺮاﻧﺪﻥ قلمی‌ها و به‌قول‌معروف غربال ﻛﺮﺩﻥ آن‌هاست. ﺑﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﺯﻳﺎﺩﻱ ﺑﻪ ﺳﻠﻪ‌ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻩ می‌شوند و ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ آن‌ها ﺭا ﺧﺮﻳﺪاﺭﻱ می‌کنند. ازاین‌رو بی‌مناسبت ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﭙﺮﺩازﻳﻢ. 

ﻗﺒﻞ اﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻻﺯﻡ می‌بینم ﺑﻪ ﺳﻪ ﻧﻜﺘﻪ‌ی ﻣﻬﻢ اشاره‌کنم. ﻧﻜﺘﻪ اﻭﻝ اینکه ﻣﺎ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﺑﻪ ﻋﻤﻮﻣﻴﺎﺕ می‌پردازیم ﻧﻪ استثنائات. ازاین‌رو ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ استثنائاتی ﭘﻴﺪا شوند ﻛﻪ ﺑﺎ اﻳﻦ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﻫﻤﺨﻮاﻧﻲ ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﻳﺎ ﻣﻐﺎﻳﺮﺕ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎشند. اﻳﻦ دقیقاً اشتباهی است که ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭاﻥ ﻣﻮﻗﻊ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻣﺮﺗﻜﺐ می‌شوند و ﺁﻥ استثنائات ﺭا ﺳﺮﻟﻮﺣﻪ ﻗﺮاﺭ می‌دهند. ﻓﻘﻄ ﺑﻪ اﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺑﻲ داشته‌اند ﻛﻪ ﻳﻚ ﻣﺸﺨﺼﻪ ﺧﺎﺹ ﺩاﺷﺘﻪ، اﻳﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺭا ﺑﻪ ﻫﻤﻪ‌ی ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﺗﻌﻤﻴﻢ می‌دهند و ﺑﺮ اﺳﺎﺱ ﺁﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﻧﺘﺨﺎﺏ می‌کنند.

همان‌طور ﻛﻪ عنوان اﻳﻦ ﻣﺘﻦ ﻧﺸﺎﻥ می‌دهد ﻧﻜﺘﻪ ﺑﻌﺪﻱ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز مدنظر اﺳﺖ ﻧﻪ ﺧﺼﻮﺻﻴﺎﺕ ﺑﺎﻃﻨﻲ. ﭘﺮﺷﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ ﺩﻭ ﻋﺎﻣﻞ ﺑﺴﺘﮕﻲ ﺩاﺭﺩ: ﻇﺎﻫﺮ و ﺫاﺕ. ﻣﺎ نمی‌توانیم ﺫاﺕ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭا ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﺭاﻩ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﺫاﺕ، ﻣﺤﻚ ﺯﺩﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﻪ ﺷﺎﻳﺪ 25 ﻳﺎ 30 ﺩﺭﺻﺪ ﻫﺪﻑ ما را ﺩﻧﺒﺎﻝ می‌کنند ﺭا می‌توان ﺩﻳﺪ و ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. بعضی اﻓﺮاﺩ ﻣﺪﻋﻲ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺎﻻﺗﺮﻱ اﺯ اﻳﻦ «ظاهر خوانی» ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﺎ ﻧﻪ آن را ﻛﺘﻤﺎﻥ ﻛﺮﺩﻩ و ﻧﻪ تائید می‌کنیم. ﻣﺜﺎﻝ ﻫﻤﻴﺸﮕﻲ ﻣﺎ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﻤﺎﻥ ﺷﺨﺺ ورزشکاری است ﻛﻪ ﺑﺪﻧﻲ کاملاً آماده و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺩاﺭﺩ اﻣﺎ ﻣﺎ نمی‌توانیم ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻛﻪ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺣﺪ ﻗﺪﺭﺕ و ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺨﺘﻲ ﺩﻭﻳﺪﻥ ﻳﻚ ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ و ﻳﺎ ﺣﻤﻞ ﻳﻚ ﻭﺯﻧﻪ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺭا ﺩاﺭﺩ. اﻳﻦ ﻗﺴﻤﺖ اﻣﺮ بازمی‌گردد ﺑﻪ ﺫاﺕ و ﻗﺪﺭﺕ ﻧﻔﺲ اﻭ. ﻧﻜﺘﻪ‌ی ﺁﺧﺮ این است ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ موردبحث ﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮﻳﺪﻩ و ﺟﻮاﻥ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﻪ ﺟﺎ ﺧﻮاﺏ و ﭘﻴﺮ. 

ﺣﺎﻝ به‌صورت ﻋﻤﻮﻣﻲ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز اﻳﺮاﻧﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﭼﻪ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ظاهری‌ای ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؟

 * ﻗﺒﻞ اﺯ هر چیز ﺳﻼﻣﺖ اﻭ مدنظر اﺳﺖ. ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﭘﻒ نمی‌کند، ﻧﻮﻙ و پاهایش ﭘﺮﺧﻮﻥ و ﺩاﺭاﻱ ﭘﺮﻫﺎﻳﻲ ﺗﻤﻴﺰ و شفاف اﺳﺖ.

* ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭا ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ ﺻﺎﻑ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﻨﻴﺪ ﻧﻪ ﺭﻭﻱ ﻧﻲ و ﻳﺎ ﺟﻌﺒﻪ. ﭼﺮاﻛﻪ ﺩﺭ اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﻭﺿﻌﻴﺖ طبیعی‌اش ﺭا ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ می‌گذارد. درحالی‌که ﺭﻭﻱ ﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻞ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮدﻥ ﻧﻲ، ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺧﻮﺏ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﺪ. 

* مسلماً ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﺪﻧﻲ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺩاﺭﺩ. اﻳﻦ ﺑﺪﻥ ﻋﻀﻼﻧﻲ ﺑﺎﻋﺚ می‌گردد ﻛﻪ ﻓﺮم و اﺳﺘﻴﻞ ﺧﺎﺻﻲ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﮕﻴﺮﺩ. اﻭﻟﻴﻦ ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ می‌آید ﺳﻴﻨﻪ روبه‌جلو است. ﻋﻀﻼﺕ ﺳﻴﻨﻪ به‌عنوان کمک‌کننده ﺩﺭ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﺎﻳﺪ ﺧﻮﺏ و ﻗﻮﻱ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﻴﻨﻪ‌ی ﻗﻮﻱ روبه‌جلو و ﺑﺎﻻﺳﺖ ﻛﻪ درنتیجه‌ی اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ، ﺑﺪﻥ ﺣﺎﻟﺘﻲ اریب ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﺩﺭ ﺟﻬﺖ ﺩﻡ ﭘﻴﺪا می‌کند. ﻳﻌﻨﻲ اﻧﺘﻬﺎﻱ ﺩﻡ ﺑﺎ ﺯﻣﻴﻦ ﺗﻤﺎﺱ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺱ پیداکرده و ﻳﺎ ﻧﺰﺩﻳﻚ زمین قرار می‌گیرد. ﻓﺮاﺥ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻴﻨﻪ تأثیری ﺩﺭ ﻗﺪﺭﺕ ﭘﺮﻭاﺯ ﻧﺪاﺭﺩ. ﺳﻴﻨﻪ‌ی ﻓﺮاﺥ ﻓﻘﻄ ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﻧﻮﻉ ﭘﺮﺵ ﺭا آرام‌تر ﻳﺎ اصطلاحاً نرم‌پر کند. سینه‌های جمع‌وجور عموماً ﺗﻴﺰ ﭘﺮﺗﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺷﺎﻳﺪ اﻳﻦ به خاطر ﺳﻂﺢ ﺗﻤﺎﺱ ﻛﻤﺘﺮ آﻥ ﺑﺎ ﻫﻮا ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﭘﺮﻭاﺯ ﺑﺎﺷﺪ. به‌هرﺣﺎﻝ ﺩﺭ ﻫﺮ دو صورت ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ سینه‌اش ﺭا ﺟﻠﻮ ﺑﺪﻫﺪ و ﺑﺎﻻ ﺑﻜﺸﺪ. 

* ﺳﺮ و ﮔﺮﺩﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﻣﺘﻤﺎﻳﻞ ﺑﻪ ﻋﻘﺐ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺳﺮ و ﮔﺮﺩﻥ ﺁﻭﻳﺰاﻥ و روبه‌جلو ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻋﻀﻼﺕ ﺿﻌﻴﻒ گردن اﺳﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺳﺎﻋﺖ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺩاﺭاﻱ ﻋﻀﻼﺗﻲ ﻗﻮﻱ ﺩﺭ اﻳﻦ ﻧﺎﺣﻴﻪ اﺳﺖ.

* ﺑﺎل‌های ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺭﻭﻱ ﺩﻡ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻗﺮاﺭ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ و ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﻧﺒﺎﺷﻨﺪ. اﻳﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺩﺭ ﺑﻌﻀﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﻛﻪ به‌طور ﮊﻧﺘﻴﻜﻲ بال‌هایی ﺁﻭﻳﺰاﻥ ﺩاﺭﻧﺪ ﺻﺎﺩﻕ ﻧﻴﺴﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ بال‌های ﺿﻌﻴﻒ ﺩاﺭﺩ ﻫﻤﻴﺸﻪ آن‌ها ﺭا آﻭﻳﺰاﻥ ﻧﮕﻪ نمی‌داﺭد ﻓﻘﻄ ﺩﺭ ﻣﻮاﺭﺩ ﺧﺴﺘﮕﻲ (ﻧﻪ ﺧﺴﺘﮕﻲ اﺯ ﭘﺮﺵ)؛ اﻣﺎ ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ ﮊﻧﺘﻴﻜﻲ بال‌هایش ﺁﻭﻳﺰاﻥ اﺳﺖ مستثناﺳﺖ. 

* ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺗﻔﻜﺮاﺕ ﺳﻨﺘﻲ ﻗﺪﻳﻤﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﻲ ﻛﻪ ﻗﺎﺩﺭ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺑﺎﻻﻱ 12 ﺳﺎﻋﺖ ﺭا ﺑﻪ‌ﺭاﺣﺘﻲ ﺑﭙﺮﻧﺪ اﺳﺎﺳﺎً ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﻲ ریزنقش و ﻳﺎ ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً ﻣﺘﻮﺳﻄ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺩﺭﺷﺖ ﺑﺮﺧﻼﻑ ﺑﺪﻥ عضلانی‌شان ﺗﻮاﻥ ﭘﺮﺵ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺭا ﻧﺪاﺭﻧﺪ. بازهم ﻣﺜﺎﻝ اﻧﺴﺎﻥ بدن‌ساز و دونده‌ی ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ ﺭا ﻳﺎﺩﺁﻭﺭﻱ می‌کنم. ﺩﻭﻧﺪﻩ‌ﻫﺎﻱ ﺩﻭﻱ ﻣﺎﺭاﺗﻦ ریزنقش و ﻋﻀﻼﻧﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ. 

* اﮔﺮ ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ اﺯ کنار ﻧﮕﺎﻩ ﻛﻨﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺪﻧﻲ ﻣﺨﺮﻭﻃﻲ ﺷﻜﻞ و ﻣﺘﻘﺎﺭﻥ ﺑﺒﻴﻨﻴﻢ ﻛﻪ اﺭﺗﻔﺎﻉ ﺁﻥ (اﺯ ﺯﻳﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺗﺎ ﺑﺎﻻﻱ ﺑﺎل‌ها) ﺯﻳﺎﺩ ﻧﺒﺎﺷﺪ. اﺻﻂﻼﺣﺎً ﻛﺖ‌و‌ﻛﻠﻔﺖ ﻧﺒﺎﺷﺪ، ﻗﻠﻤﻲ ﺑﺎﺷﺪ.

* ﭘﺎﻫﺎﻱ عضلانی‌ ﻗﻮﻱ اﺯ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺸﺨﺼﻪ‌ﻫﺎﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺮﺁﻣﺪﮔﻲ ﺭﻭﻱ ﻗﺴﻤﺖ ﭘﺎﻳﻴﻨﻲ ﺭاﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ قابل‌رؤیت ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻪ‌ﻧﻮﻋﻲ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺩﺭ ﺭاﺳﺘﺎﻱ ﺳﻴﻨﻪ ﻗﺮاﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ. ﺷﺒﻴﻪ ﭘﺎﻫﺎﻱ ﻋﻘﺎﺏ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺟﺎﺧﻮاﺏ ﻓﺎﻗﺪ این‌گونه ﭘﺎﻫﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ.

* ﭘﺮﻫﺎی ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ ﺷﻔﺎﻑ، ﺑﺮاﻕ و ﻣﺮﺗﺐ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺮﻫﺎﻱ اﺻﻠﻲ بال‌ها ﻣﻨﻆﻢ ﺩﺭ ﻛﻨﺎﺭ ﻫﻢ ﻗﺮاﺭ می‌گیرند و فاصله‌ای ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ. ﻭﻗﺘﻲ ﺑﺎﻝ ﻛﺒﻮﺗﺮ را ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﺑﺎﺯ می‌کنیم ﺩﺭ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻭﺿﻴﻌﺖ نهایتأ ﺩﻭ ﻳﺎ ﺳﻪ ﺗﻴﺰﻩ اول، ﺑﻴﻨﺸﺎﻥ ﻓﺎﺻﻠﻪ می‌افتد. تیزه‌ها ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎﻱ ﺩﻡ ﺑﺮﺳﻨﺪ و ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺧﻴﻠﻲ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺗﻴﺰﻩ‌ﻫﺎﻱ خیلی کوتاه ﻧﺸﺎﻧﮕﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ تیزپر و ﺗﻴﺰﻩ‌ﻫﺎﻱ ﺧﻴﻠﻲ ﺑﻠﻨﺪ ﻧﺮﻡ ﭘﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ.  

* ﺩﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺮﺗﺐ و ﻛﺸﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ. دم‌های ﻛﻮﺗﺎﻩ اﺯ ﻣﺸﺨﺼﺎﺕ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﺗﻴﭙﻠﺮ اﺳﺖ. ﺗﻌﺪاﺩ ﺩﻡ 12 ﻋﺪﺩ اﺳﺖ. ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻮﺩﻥ آن ﺩاﻝ ﺑﺮ ﺧﻮﺑﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎ ﺗﻌﺪاﺩ دم‌های ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺯﻳﺎﺩ ﺭا ﺑﺎﻳﺪ ﻛﻤﻲ ﺑﺎ ﺷﻚ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. چراکه ﻣﻤﻜﻦ اﺳﺖ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ‌ی ﺩﻡ ﭼﺘﺮﻱ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. 

* ﺩﺭ ﻳﻚ ﻧﮕﺎﻩ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﻳﺪ اﻋﻀﺎﻱ ﺑﺪﻧﺶ ﺩﺭ ﺗﻨﺎﺳﺐ و ﻫﻤﺎﻫﻨﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﺷﻨﺪ. هیچ عضوی نباید بیش از حد کوچک یا بزرگ باشد.

* در آخر ﺑﺎ ﺩﺭ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻤﺎﻣﻲ اﻳﻦ ﻋﻀﻼﺕ ﺭا ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻛﺮﺩ. اﺳﺘﺨﻮاﻥ ﺳﻴﻨﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮﺱ قابل‌لمس ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ تیغه کاردی ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻴﻤﺎﺭ ﻳﺎ ﺿﻌﻴﻒ اﺳﺖ. ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺧﻮﺏ و ﭘﺮﻳﺪﻩ به‌راﺣﺘﻲ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﺷﻤﺎ ﺗﺴﻠﻴﻢ نمی‌شود و ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﺩﺭ ﺗﻜﺎﭘﻮ ﺑﺮاﻱ آزادی است. بال‌هایش ﻗﻮی اﺴﺖ و اﻳﻦ را می‌توان به‌راحتی ﺣﺲ ﻛﺮﺩ. ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﻳﺪﻩ و ﺳﻼﻣﺖ ﺣﺘﻲ اﮔﺮ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺯﻣﻴﻦ ﺑﺎ ﻓﺸﺎﺭ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﺩ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺑﺎﻻ می‌کشد و ﺭﻭﻱ ﺯﻣﻴﻦ نمی‌نشیند.

اﻣﻴﺪﻭاﺭﻡ ﻧﻜﺎﺕ ﺑﺎﻻ ﺑﺮاﻱ شما ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻋﺰﻳﺰ ﻛﺎﺭاﻳﻲ ﺩاﺷﺘﻪ باشند و شما ﺭا ﺩﺭ ﺭاﻩ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﺪ. بازهم ﺗﻜﺮاﺭ می‌کنم اﻳﻦ ﺗﻨﻬﺎ ﺷﻨﺎﺧﺖ ﻇﺎﻫﺮﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ و ﻧﻬﺎﻳﺘﺎً 30 ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺎﺭ اﺳﺖ. ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ ﺁن کبوتری است ﻛﻪ ﻣﺎ ﺯﻳﺮ ﭘﺎﻳﺶ ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﭘﺮﺷﺶ ﺭا ﭘﺴﻨﺪﻳﺪﻩ‌اﻳﻢ. اﻳﻦ مطمئن‌ترین ﺭﻭﺵ ﻣﺤﻚ ﺯﺩﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ اﺳﺖ.

ﻣﻮﻓﻖ و مؤید ﺑﺎﺷﻴﺪ.

ﻛﻮﭼﻚ ﺷﻤﺎ

ﺣﻤﻴﺪ ﺿﻴﺎ

ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻛﺎﻣﻞ و ﺩﺭﺳﺖ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ

                                                                                 

ﺩﺭﻭﺩ و ﻋﺮﺽ اﺩﺏ ﺧﺪﻣﺖ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ و ﻳﺎﺭاﻥ ﮔﺮاﻣﻲ,

ﻳﻚ  ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺒﺎﺷﻴﺪ ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺎﺑﺖ تیرماه پرکار ﺑﺪﻫﻜﺎﺭﻳﻢ. اﻣﻴﺪﻭاﺭﻳﻢ ﻛﻪ ﺗﻴﺮﻣﺎﻩ اﻣﺴﺎﻝ ﻣﺎﻩ ﺧﻮﺑﻲ ﺑﺮاﻱ ﻫﻤﻪ, ﺑﺎ ﻧﺘﺎﻳﺠﻲ ﻋﺎﻟﻲ ﺑﻮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ. 

اﻣﺮﻭﺯ ﺩﺭ خدمت‌تان ﻫﺴﺘﻴﻢ ﺑﺎ ﻣﺒﺤﺚ ﺗﻐﺬﻳﻪ‌ی ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮاﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﭘﺮﺷﻲ. ﺗﻐﺬﻳﻪ‌ی ﺩﺭﺳﺖ چیزی است ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﺭا ﺩﺭ پرش‌های ﺳﻨﮕﻴﻦ ﻳﺎﺭﻱ می‌دهد.

ﻗﺒﻞ اﺯ ﻫﺮ ﭼﻴﺰ ﻻﺯﻡ اﺳﺖ ﻛﻪ اﺯ ﺳﻴﺴﺘﻢ سوخت‌وساز ﻣﻮاﺩ ﻏﺬاﻳﻲ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺁﻧﺎﻟﻴﺰﻱ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﻢ. ﺑﺎ اﻳﻦ ﻋﻠﻢ و ﺩﻳﮕﺮ اﻳﻨﻜﻪ ﭼﻪ دانه‌ای تأمین‌کننده ﭼﻪ ﻣﻮاﺩﻱ ﻫﺴﺖ ﻣﺎ می‌توانیم ﺁﻧﭽﻪ ﺭا ﻛﻪ ﺑﺪﻥ ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ بلندپرواز سنگین‌پر ﻧﻴﺎﺯ ﺩاﺭﺩ ﺩﺭ اﺧﺘﻴﺎﺭﺵ ﻗﺮاﺭ ﺑﺪﻫﻴﻢ و اﺯ پرش‌های طولانی‌اش ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﻳﻢ.

ﻣﻮاﺩ ﻏﺬاﻳﻲ را ازنظر ﺗﻮﻟﻴﺪ اﻧﺮﮊﻱ ﺑﻪ چهار ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ می‌کنند:

1- ﻗﻨﺪﻫﺎ (کربوهیدرات‌های زود جذب)

ﻗﻨﺪﻫﺎ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻘﻴﻪ ﺩاﺭاﻱ مولکول‌های شکننده‌تری ﻫﺴﺘﻨﺪ و سریعاً ﺗﻮﺳﻄ ﺑﺪﻥ ﺟﺎﻧﺪاﺭاﻥ ﺷﻜﺴﺘﻪ ﺷﺪﻩ، ﻭاﺭﺩ ﺧﻮﻥ ﺷﺪﻩ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اﻧﺮﮊﻱ می‌گردند.

2- کربوهیدرات‌ها

کربوهیدرات‌ها (ﻧﺸﺎﺳﺘﻪ) ﺩﺭ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺩﻭﻡ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﻧﺪ و ﺑﺪﻥ ﺑﺮاﻱ اﻧﺠﺎﻡ اﻳﻦ فعل‌وانفعال‌ها ﻣﺪﺕ طولانی‌تری ﺭا ﺭﻗﻢ ﻣﻴﺰﻧﺪ و ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ اﻧﺮﮊﻱ ﺧﻮﺩ ﺭا آهسته‌تر ﺁﺯاﺩ می‌کنند.

3- چربی‌ها

چربی‌ها ﺩﺭ ﺭﺩﻩ ﺳﻮﻡ ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮﮊﻱ ﺑﺮاﻱ ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ ﻗﻮﻩ ﻣﺤﺮﻛﻪ ﻫﺴﺘﻨﺪ. به همین ﺩﻟﻴﻞ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻫﻤﻮاﺭﻩ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﺫﺧﺎﻳﺮ ﭼﺮﺑﻲ ﺭا ﻣﺸﺎﻫﺪﻩ می‌کنیم.

4- پروتئین‌ها

پروتئین‌ها ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺗﻲ ﻣﺠﺰا ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اﻧﺮﮊﻱ می‌گردند. ﻭﻇﻴﻔﻪ اصلی‌شان ﺗﺮﻣﻴﻢ و ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻋﻀﻠﻪ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ اﺳﺖ. پروتئین‌ها اﺯ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺭﻓﺘﻦ ﻋﻀﻼﺕ ﺩﺭ اﺛﺮ فعالیت‌های ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ می‌کنند.

ﺣﺎﻝ ﺑﺎ ﺩاﻧﺴﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻮاﺭﺩ می‌توانیم به‌راحتی ﺣﺪﺱ ﺑﺰﻧﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ماده‌ای اﻭﻝ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺑﻪ اﻧﺮﮊﻱ می‌گردد. ﻗﻨﺪﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺮاﺣﻞ اﻭﻟﻴﻪ ﭘﺮﻭاﺯ عهده‌دار تأمین اﻧﺮﮊﻱ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﺪﻧﺶ ﻣﻘﺪاﺭ ﻻﺯﻡ ﻗﻨﺪ ﺭا ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ شاداب‌تر و پرانرژی‌تر اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻗﻨﺪ ﺭا ﺩﺭ ﺑﺪﻥ ﻧﺪاﺭﺩ اﺯ ﺟﺎ ﻛﻨﺪﻩ می‌شود و اﻭﺝ می‌گیرد. معمولاً ﭼﻮﻥ ﻣﻨﺒﻊ اﺻﻠﻲ ﺗﻐﺬﻳﻪ‌ی ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺩاﻥ و ﻏﻠﻪ ﻫﺴﺖ، ﻗﻨﺪ ﺑﺪﻥ آن‌قدر ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ساعت‌ها ﺩﻭاﻡ ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ. ﭘﺲ ﺩﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ اﻭﻟﻴﻪ تمام‌شده. اﻣﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻗﻨﺪ ﻛﻢ ﻳﻚ ﺁﻏﺎﺯ ﺧﻮﺏ و دل‌چسب ﺑﻪ ﭘﺮﻭاﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮ می‌دهد و اﻭ ﺭا ﻗﺎﺩﺭ می‌کند ﺗﺎ ﺧﻮﺩ ﺭا باصلابت ﺑﻪ ﺩﻝ ﻣﺎﻳﻪ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ و ﺗﺎ ﻳﻜﻲ دوساعتی اﺯ اﻳﻦ اﻧﺮﮊﻱ ﺳﺮﻳﻊ و ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻟﺬﺕ ﺑﺒﺮﺩ.

ﭘﺲ اﺯ اﺗﻤﺎﻡ ﻗﻨﺪﻫﺎ، ﺑﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ کربوهیدرات‌ها می‌رود. اﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮﮊﻱ ﻣﺎﻧﺪﮔﺎﺭ ﻧﻴﺮﻭﻱ اﺻﻠﻲ و ﻗﻮﻩ اﺳﺘﻘﺎﻣﺖ ﭘﺮﻧﺪﻩ اﺳﺖ. سوخت‌وساز ﺁﺭاﻡ کربوهیدرات‌ها و ﺁﺯاﺩ ﺷﺪﻥ ﺁﻫﺴﺘﻪ اﻧﺮﮊﻱ آن‌ها، ﺗﻮاﻧﺎﻳﻲ ﭘﺮﺵ ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺭا ﺑﺮاﻱ اﻛﺜﺮ ﻃﻮﻝ ﺭﻭﺯ می‌دهد. ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ مدنظر ﻳﻚ کبوتر پران اﺳﺖ. معمولاً ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ متابولیسم ﻛﺒﻮﺗﺮ اﻳﻦ اﻧﺮﮊﻱ ﺑﻴﻦ 5 ﺗﺎ 15 ﺳﺎﻋﺖ ﺩﻭاﻡ می‌آورد.

ﺣﺎل ﻧﻘﺶ ﭼﺮﺑﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﭼﺮﺑﻲ به‌عنوان سرسخت‌ترین ﻣﻨﺒﻊ اﻧﺮﮊﻱ، ﺁﺧﺮﻳﻦ ﻣﻨﺒﻊ می‌باشد. ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﺩﻗﺖ ﺑﻔﺮﻣﺎﻳﻴﺪ ﭼﺮﺑﻲ مدنظر ﻣﺎ ﭼﺮﺑﻲ ﺑﺪﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻧﻴﺴﺖ، چراکه ﻳﻚ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ ﺁﻣﺎﺩﻩ، ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮﮔﻮﻧﻪ ﭼﺮﺑﻲ ﺩﺭ ﺑﺪﻥ اﺳﺖ. ﭼﺮﺑﻲ موردبحث ﻣﺎ اﺯ ﺩاﻧﻲ ﻛﻪ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ داده‌شده تأمین می‌گردد و ﺩﺭ ﺑﻴﻦ لایه‌های ﻋﻀﻼﺕ و ارگان‌های ﺩاﺧﻠﻲ ﺫﺧﻴﺮﻩ می‌گردد. ﭘﺲ اﺯ اﺗﻤﺎﻡ کربوهیدرات‌ها ﺑﺪﻥ ﺑﻪ ﺳﺮاﻍ چربی‌ها می‌رود. چربی‌ها ﺩﺭ اﻳﻨﺠﺎ اﺯ اﻫﻤﻴﺖ ﺑﻪ ﺳﺰاﻳﻲ برخوردارند. ﭼﺮاﻛﻪ دﺭ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﭘﺎﻳﺎﻧﻲ ﭘﺮﺵ اﻧﺮﮊﻱ ﺧﻮﺩ ﺭا ﺁﺯاﺩ می‌کنند و اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺯﺩﻥ ﺭﻛﻮﺭﺩ می‌شود. ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﺎﻥ ﻳﻜﻲ ﺩﻭ ﺳﺎﻋﺖ اﺿﺎﻓﻪ. ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮاﻥ ﺭا بی‌نهایت ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ و ﻣﻔﺘﺨﺮ می‌کند.

و اﻣﺎ پروتئین‌ها. پروتئین‌ها ﻛﺎﺭﻱ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺩاﺭﻧﺪ. ﺑﺪﻥ ﺑﻌﺪ اﺯ اﺗﻤﺎﻡ کربوهیدرات‌ها ﺑﺮاﻱ ﺗﻬﻴﻪ اﻧﺮﮊﻱ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ چربی‌ها و درعین‌حال ﻋﻀﻼﺕ می‌رود. ﻋﻀﻼﺕ ﺩﺭ پرش‌های ﺳﻨﮕﻴﻦ ﺗﺤﻠﻴﻞ می‌روند. اﻳﻨﺠﺎﺳﺖ ﻛﻪ پروتئین‌ها ﻭاﺭﺩ ﻋﻤﻞ می‌شوند و ﺑﻪ ﺗﺮﻣﻴﻢ ﻋﻀﻼﺕ می‌پردازند. اﻳﻦ ﺗﺮﻣﻴﻢ اﻧﺮﮊﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ می‌کند و اﻳﻦ اﻧﺮﮊﻱ ﻋﻀﻼﺕ ﺭا ﻗﻮﻱ ﻧﮕﻪ می‌دارد. اﻫﻤﻴﺖ پروتئین آن‌قدر ﺯﻳﺎﺩ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﻛﻪ پروتئین ﻻﺯﻡ ﺭا ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﺑﻌﺪ اﺯ ﭼﻨﺪﻳﻦ ﭘﺮﺵ ﺳﺎﻋﺎﺗﺶ ﻧﺰﻭﻝ می‌کند. ﻳﻌﻨﻲ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻋﻀﻼﺗﺶ ﺭا می‌سوزاند. اﻳﻦ ﺧﻮﺩ ﻳﻜﻲ اﺯ ﺩﻻﻳﻞ مهمی است ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ ﮔﺮﻭ ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﻗﺒﻞ اﺯ ﮔﺮﻭ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺭﻛﻮﺭﺩﻫﺎﻱ ﺑﻬﺘﺮﻱ ﺭا ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﻭﺯ ﻣﻮﻋﻮﺩ ﺭﻗﻢ می‌زنند.

اﻛﻨﻮﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ دانه‌هایی ﺑﮕﺮﺩﻳﻢ ﻛﻪ اﻳﻦ ﺣﺎﻭﻱ اﻳﻦ ﻣﻮاﺩ ﻫﺴﺘﻨﺪ. متأسفانه ﺩﺭ اﻳﺮاﻥ ﺗﻨﻮﻉ دانه‌ها ﻣﺤﺪﻭﺩ اﺳﺖ. بنابراین ﻣﺎ سعی ﺧﻮاﻫﻴﻢ ﻛﺮﺩ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺩﺭ ﻧﻆﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ اﻳﻦ ﻣﻬﻢ، ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺭا ﺑﺮاﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻧﻤﺎﻥ اﻧﺘﺨﺎﺏ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺤﻮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻮاﺩ اﻭﻟﻴﻪ ﺭا ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ﭘﺮﺷﻲ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.

ﺑﺮاﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ اﻳﻦ ﻫﺪﻑ دانه‌های ﺭا به چهار ﺩﺳﺘﻪ ﺗﻘﺴﻴﻢ می‌کنیم. ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮ ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ آن‌ها ﺭا ﺑﺸﻨﺎﺳﻴﻢ.

1- دانه‌های ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ‌ﺩاﺭ: عبارت‌اند اﺯ ﮔﻨﺪﻡ، ﺟﻮ، ارزن، ﺑﺮﻧﺞ، ﺫﺭﺕ و ﺗﺨﻢ ﺟﺎﺭﻭ.

2- دانه‌های پروتئین‌ﺩاﺭ: عبارت‌اند اﺯ ﻗﺮﻩ‌ﻣﺎﺵ، ﮔﺎﻭﺩاﻧﻪ، ﻋﺪﺱ، ﻣﺎﺵ، ﺷﺎﻫﺪاﻧﻪ، ﻛﻨﺠﺪ، ﻛﺘﺎﻥ، ﺑﺰﺭﻙ، ﻛﺎﻓﺸﻪ و ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩاﻥ.

3- دانه‌های ﭼﺮﺏ: عبارت‌اند اﺯ ﺷﺎﻫﺪاﻧﻪ، ﻛﻨﺠﺪ، ﻛﺎﻓﺸﻪ، ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩاﻥ، ﺫﺭﺕ, ﻧﻴﺠﺮ و ﻛﻠﺰا (ﻣﻨﺪاﺏ).

4- دانه‌های ﻗﻨﺪﺩاﺭ: ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ دانه‌ها ﻗﻨﺪ ﺑﻪ ﻣﻘﺪاﺭ ﻧﺎﭼﻴﺰﻱ ﻭﺟﻮﺩ ﺩاﺭﺩ، متأسفانه ﺩاﻧﻪ ﺧﺎﺻﻲ ﻛﻪ ﺣﺎﻣﻞ ﻗﻨﺪ ﻓﺮاﻭاﻥ ﺑﺎﺷﺪ و ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺗﻤﺎﻳﻞ ﺩاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﺮﺱ ﻧﻴﺴﺖ. اﻣﺎ ﺧﺐ ﻗﻨﺪ ﻛﻠﻲ دانه‌های ﻣﻮﺟﻮﺩ ﺗﺎ 3% می‌رسد ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻛﻔﺎﻳﺖ می‌کند. اﺯ ﻃﺮﻓﻲ ﺑﺪﻥ ﺧﻮﺩ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻣﻘﺪاﺭﻱ اﺯ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ (ﻧﺸﺎﺳﺘﻪ) ﺭا ﺑﻪ ﻗﻨﺪ ﺗﺒﺪﻳﻞ می‌کند.

ﺣﺎﻝ سؤال این است ﻛﻪ دانه‌ی ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺮاﻱ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﭘﺮﺷﻲ ﭼﻴﺴﺖ؟

ﺩاﻥ ﻛﺎﻣﻞ دانی است ﻛﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻄ اﻗﻠﻴﻤﻲ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﮔﺮﺩﺩ و ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﺭا ﺑﻪ اﻭ ﺑﺪﻫﺪ. ﺩﺭﺻﺪ اﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺭا ﻫﺮ ﻛﺒﻮﺗﺮﭘﺮاﻧﻲ باید ﺧﻮﺩ به دست ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ. به دست ﺁﻭﺭﺩﻥ اﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻋﻠﻤﻲ ﻛﻪ اﺯ اﻧﻮاﻉ دانه‌ها به دست آورده‌ایم ﻛﺎﺭ ﺳﺨﺘﻲ ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺎ کم‌وزیاد ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻘﺪاﺭ آن‌ها و ﺩﻳﺪﻥ ﻧﺘﻴﺠﻪ می‌توانیم ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺗﺮﻛﻴﺐ ﺑﺮاﻱ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻬﺘﺮﻳﻦ ﺳﺎﻋﺖ ﺭا به دست ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ.

ﺩﺭ اﻳﻨﺠﺎ ﺑﺮاﻱ ﺳﺎﺩﻩ ﻛﺮﺩﻥ اﻳﻦ اﻣﺮ و ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺎﺭ، ﻳﻚ ﺗﺮﻛﻴﺐ نسبتاً ﻛﻠﻲ ارائه می‌دهیم. ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ می‌توانند ﺑﺎ کم‌وزیاد ﻛﺮﺩﻥ ﻣﻘﺎﺩﻳﺮ، ﺗﺮﻛﻴﺐ موردنظر ﺭا ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻴﺎﻭﺭﻧﺪ.

ﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺩﻟﻴﻞ ﻭﺟﻮﺩ ﻗﻨﺪ ﺩﺭ دانه‌ها و ﻧﺎﭼﻴﺰ ﺑﻮﺩﻥ آﻥ اﺯ ﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭﺻﺪ ﺑﺮاﻳﺶ ﺧﻮﺩﺩاﺭﻱ می‌کنیم. ﺑﻌﺪ اﺯ ﻗﻨﺪ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﻋﺎﻣﻞ اﺻﻠﻲ انرژی ﭘﺮﺵ اﺳﺖ. ﺩﺭﺻﺪ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮاﻳﻄ اﻗﻠﻴﻤﻲ و ﺭﻭﺯ ﭘﺮﺵ ﺑﻴﻦ 40% ﺗﺎ 70% ﺗﻨﺎﻭﺏ ﺩاﺭﺩ. مثلاً ﺑﺮاﻱ ﺭﻭﺯ اﻭﻝ ﭘﺮﺵ ﺷﻤﺎ قطعاً نمی‌خواهید ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻳﺘﺎﻥ ﺭا ﺑﺎ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﺯﻳﺎﺩ سنگین ﻛﻨﻴﺪ اﻣﺎ ﺩﺭ ﺭﻭﺯ ﺳﻮﻡ مسلماً ﺑﺮاﻱ اﻳﻨﻜﻪ ﺳﺎﻋﺖ اﺯ روزهای اﻭﻝ و ﺩﻭﻡ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺷﻮﺩ حتماً ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﻻﺯﻡ ﺩاﺭﻳﺪ. ﻗﺴﻤﺖ اﺻﻠﻲ دانه‌های ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﺩاﺭ ﺭا ﺟﻮ پوست‌نکنده ﺑﻪ ﻋﻠﺖ قابلیت هضم سریع و پرانرژی ﺑﻮﺩﻥ ﺗﺸﻜﻴﻞ می‌دهد. اﺭﺯﻥ ﺩﺭ ﺭﺩﻳﻒ ﺩﻭﻡ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ. ﻣﻦ شخصاً ﮔﻨﺪﻡ ﺭا ﺑﺮاﻱ ﭘﺮﺵ ﻣﻨﺎﺳﺐ نمی‌بینم. اﻣﺎ بازهم ﺩﻭﺳﺘﺎﻧﻲ ﻛﻪ ﺑﺎ ﮔﻨﺪﻡ راحت‌تر ﺑﻪ ﻧﺘﻴﺠﻪ می‌رسند می‌توانند ﮔﻨﺪﻡ ﺭا به جای ﺟﻮ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻨﺪ. ﺫﺭﺕ کلاً به خاطر دیرهضم ﺑﻮﺩﻥ ﺑﺮاﻱ پرش مناسب ﻧﻴﺴﺖ. ﺑﺮﻧﺞ ﻧﻴﺰ ﺑﻪ ﻣﻘﺪاﺭ 5% اﺯ ﻛﻞ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻋﺎﻟﻲ ﻋﻤﻞ می‌کند.

ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ اﻛﺜﺮ دانه‌های ﭼﺮﺏ ﺣﺎﻭﻱ ﻣﻘﺪاﺭ ﺯﻳﺎﺩﻱ پروتئین ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺷﺎﻫﺪاﻧﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﻟﻴﺴﺖ ﻗﺮاﺭ ﺩاﺭﺩ. ﺗﺨﻢ ﺁﻓﺘﺎﺑﮕﺮﺩاﻥ و ﻛﺎﻓﺸﻪ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﻭﻱ ﭼﺮﺑﻲ ﺧﻮﺑﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﻋﻀﻼﺕ برای ﺳﺎﻋﺎﺕ آخرین ﭘﺮﻭاﺯ ﺫﺧﻴﺮﻩ می‌گردد. ﺑﻘﻴﻪ دانه‌های ﭼﺮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮاﻱ ﺗﻨﻮﻉ ﺩﺭ ﻧﻮﻉ ﭼﺮﺑﻲ ﻻﺯﻡ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﭘﺲ ﺑﺎ ﺩﺭ نظر ﮔﺮﻓﺘﻦ کم‌وزیاد ﺷﺪﻥ ﻣﻘﺪاﺭ ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ، ﻣﻘﺪاﺭ ﭼﺮﺑﻲ و پروتئین ﻧﻴﺰ ﺗﻐﻴﻴﺮ می‌کند.

ﺩﺭ ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ اﻭﻟﻴﻪ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﭘﺮﺵ، ازآنجایی‌که ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﺑﻌﺪ اﺯ ﻓﺼﻞ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﻋﻀﻼﺗﺸﺎﻥ ﺭا ازدست‌داده‌اند، ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭ اﻣﺮ ﻋﻀﻠﻪ ﺳﺎﺯﻱ ﻛﻤﻜﺸﺎﻥ ﻛﻨﻴﻢ. اﻳﻦ ﻛﻤﻚ ﻓﻘﻄ ﺑﺎ ﭘﺮاﻧﺪﻥ و ﺩاﺩﻥ پروتئین ﺯﻳﺎﺩ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﺠﺎﻡ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺕ ﺩاﺩﻥ ﮔﺎﻭﺩاﻧﻪ، ﻗﺮﻩﻣﺎﺵ، ﻋﺪﺱ و ﻣﺎﺵ ﺗﺎ 40% ﻫﻢ ﺟﺎﻳﺰ اﺳﺖ. ﺩﺭ ﺩﻓﻌﺎﺕ ﺑﻌﺪﻱ وقتی‌که ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ ﻋﻀﻼﺕ ﻛﺎﻓﻲ ﺳﺎﺧﺘﻨﺪ و ﺑﻘﻮﻝ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺳﺎﺯ ﺷﺪﻧﺪ، ﻣﺎ می‌توانیم اﻳن ﺩﺭﺻﺪ ﺭا ﻛﻤﺘﺮ ﻛﺮﺩﻩ و اﺯ دانه‌های ﭼﺮﺏ ﺑﻴﺸﺘﺮ اﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻛﻨﻴﻢ.

ﺣﺎﻝ ﻛﻪ درصدهای ﺗﺮﻛﻴﺒﻲ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﻱ ﺩﺳﺘﻤﺎﻥ ﺁﻣﺪ، اﻳﻦ سؤال ﭘﻴﺶ می‌آید ﻛﻪ ﻛﻞ اﻳﻦ درصدها ازنظر ﻭﺯﻧﻲ ﭼﻘﺪﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺸﻮد ﻛﻪ ﻧﻪ ﻛﻢ ﺑﺎﺷﺪ و ﻧﻪ ﺯﻳﺎﺩ؟

اصولاً ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺮاﻱ سوخت‌وساز ﺭﻭﺯاﻧﻪ ﺑﻪ ﺣﺪاﻛﺜﺮ 30 ﮔﺮﻡ ﺩانه ﻧﻴﺎﺯ ﺩاﺭﺩ. اﻳﻦ ﻣﻘﺪاﺭ می‌تواند ﺗﺎ 22 ﮔﺮﻡ ﻧﺰﻭﻝ ﻛﻨﺪ. بازهم ﻋﺮﺽ می‌کنم اﻳﻦ ﻣﻘﺪاﺭ ﺭا ﺑﺎﻳﺪ ﻛﺒﻮﺗﺮﺩاﺭ ﺧﻮﺩﺵ به دست ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ و ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻨﺪ. چراکه ﺑﺮاﻱ بام‌ها و ﻣﻨﺎﻃﻖ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﺮاﻳﻄ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ می‌شود. ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ اﺳﺘﺮاﺣﺖ مسلماً اﻳﻦ مقدار کمتر و ﺭﻭﺯﻫﺎﻱ ﭘﺮﺵ ﺑﻴﺸﺘﺮ می‌گردد. ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩاﺩﻩ اﺳﺖ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺪاﺭ ﺩﺭ اﻛﺜﺮ ﻣﻨﺎﻃﻖ به‌ندرت اﺯ 25 ﮔﺮﻡ بیشتر می‌شود.

ﻧﺤﻮﻩ ﺩاﻥ‌ﺩﻫﻲ:

طبیعتاً ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﻪ دانه‌هایی ﻣﺜﻞ ﺟﻮ و ﮔﻨﺪﻡ علاقه‌ای ﻧﺪاﺭﺩ و ﺩﺭ ﺳﺒﺪ ﻏﺬاﻳﻲ آن‌ها، ﺁﺧﺮﻳﻦ دانه‌ها ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺧﻮﺭﺩﻩ می‌شوند. اﮔﺮ ﻣﺎ دانه‌ها ﺭا ﺗﺮﻛﻴﺐ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﺒﻮﺗﺮاﻥ قوی‌تر دانه‌های خوشمزه‌تر ﺭا سریع‌تر می‌خورند و ﺑﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎﻱ ضعیف‌تر ﺑﻴﺸﺘﺮ دانه‌های ﺩﻳﮕﺮ می‌رسد، ﻣﺜﻞ ﺟﻮ. ﭘﺲ ﺑﺎ ترکیب ﻛﺮﺩﻥ دانه‌ها ﺑﺎﻻﻧﺲ ﺗﻘﺴﻴﻢ اﻧﺮﮊﻱ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ به هم می‌خورد و ﺑﺎلطبع ﻛﺒﻮﺗﺮﻱ ﺳﻨﮕﻴﻦ می‌پرد و ﺷﺎﻳﺪ ﻫﻤﭙﺎﻱ ﻫﻤﺎﻥ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺣﺘﻲ ﻧﺼﻒ ﺳﺎﻋﺖ اﻭ ﺭا ﺑﻴﺎﻭﺭﺩ.

حال راه‌حل ﭼﻴﺴﺖ؟

ﺑﺎﻳﺪ دانه‌ها ﺭا ﺑﻪ ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺗﻘﺴﻴﻢ ﺑﻜﻨﻴﻢ. اﻭﻝ دانه‌های ﻛﺮﺑﻮﻫﻴﺪﺭاﺕ‌ﺩاﺭ ﻛﻪ موردعلاقه‌شان ﻧﻴﺴﺖ ﺭا ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻛﻪ اﺯ ﻓﺮﻁ ﮔﺮﺳﻨﮕﻲ ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺨﻮﺭﻧﺪ و ﺑﻌﺪ دانه‌های ﭼﺮﺏ و پروتئین ﺩاﺭ ﺭا. به‌این‌ترتیب دانه‌ها ﺑﻴﻦ ﻫﻤﻪ به‌طور ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺗﻘﺴﻴﻢ می‌گردند.

ﻧﻜﺘﻪ ﺁﺧﺮ این است ﻛﻪ ﺑﺮاﻱ ﺭﻭﺯ ﭘﺮﺵ چینه‌دان ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺎﻳﺪ کاملاً ﺧﺎﻟﻲ اﺯ ﺩاﻥ ﺑﺎﺷﺪ. ﺷﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺩﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺑﻌﻀﻲ اﺯ ﻛﺒﻮﺗﺮﻫﺎ و ﺑﺮﺭﺳﻲ چینه‌دانشان ﺑﺘﻮاﻧﻴﻢ ﻣﻘﺪاﺭ ﺩانه ﺭا برای دفعه ﺑﻌﺪﻱ به دست ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ. ﻓﺮاﻣﻮﺵ ﻧﻜﻨﻴﺪ ﻛﻪ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﺑﺮاﻱ ﻫﻀﻢ ﺩانه ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ 12 ﺳﺎﻋﺖ ﻭﻗﺖ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ اﺳﺖ. ﭘﺲ ﺑﺮاﻱ اﻳﻨﻜﻪ مطمئن ﺷﻮﻳﻢ ﻛﺒﻮﺗﺮ ﻗﺒﻞ اﺯ ﭘﺮﺵ ﭼﻴﻨﻪ‌ﺩاﻧﺶ ﺧﺎﻟﻲ اﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺣﺪاﻗﻞ 12 ﺳﺎﻋﺖ زودتر ﺑﻪ آن‌ها ﺩاﻥ ﺑﺪﻫﻴﻢ.

اﻣﻴﺪﻭاﺭﻡ ﻛﻪ اﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ مورداستفاده ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ ﻗﺮاﺭ ﺑﮕﻴﺮﺩ.

نظرات و اﻧﺘﻘﺎﺩاﺕ ﺷﻤﺎ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺭاﻩ پرپیچ‌وخم کبوترداری است.

 ﭘﻴﺮﻭﺯ و ﻣﻮﻳﺪ ﺑﺎﺷﻴﺪ

ﻛﻮﭼﻚ ﺷﻤﺎ,

ﺣﻤﻴﺪ ﺿﻴﺎ